Het land van de lagunes en de vulkanen
Door: Jordy Verheijen
Blijf op de hoogte en volg Jordy
30 Mei 2016 | Nicaragua, Managua
De titel van deze blog geeft de bijnaam van Nicaragua weer: ‘het land van de lagunes en de vulkanen’. Dat komt, je raadt het al, doordat Nicaragua veel lagunes en vulkanen huisvest. Ik schreef ooit al in eerdere blogs over een lagune (Laguna de Apoyo) en over een vulkaan (Cerro Negro). Echter vond ik, in een tijdsbestek van vier maanden, het wat aan de magere kant om maar één vulkaan in Nicaragua te bezoeken. In de laatste twee weken heb ik dit aantal dan ook verdrievoudigd.
Vulkaan van Masaya
De Vulkaan van Masaya is één van de weinig actieve vulkanen van Nicaragua. Tevens ook de enige vulkaan in Nicaragua waarbij het kolkende lava in de krater te zien is. Mede om deze redenen had ik het bezoeken van deze vulkaan al heel lang op mijn verlanglijstje staan. Echter was het heel lang maar de vraag of ik de kans zou krijgen om het ook van mijn verlanglijstje te kunnen wegstrepen. De vulkaan is namelijk tot aan twee weken geleden gesloten geweest voor bezoekers, omdat de vulkaan ‘te actief’ zou zijn. Een bezoek zou dus gevaarlijke gevolgen met zich mee kunnen brengen.
Toen uiteindelijk bekend werd dat de vulkaan weer toegankelijk was voor het publiek, hebben Bart en ik meteen een datum geprikt om de vulkaan te bezoeken, dat werd 21 mei jl.
Bij aankomst kregen Bart en ik meteen een domper te verwerken. Het was niet mogelijk om de vulkaan te voet te beklimmen, dit was nog te gevaarlijk. Daarbij mochten wij ook maar maximaal vijf minuten bovenop de vulkaan verblijven, omdat de zwavellucht die de krater verspreidt ook gevaarlijk kan zijn. Ondanks deze tegenvallers was het bezoek aan de vulkaan van Masaya iets om nooit meer te vergeten. Ik heb van best dichtbij kolkend lava mogen aanschouwen, iets dat op slechts een paar plekken in de wereld mogelijk is. Ik vraag me daarom ook wel eens af of ik nog ooit zoiets te zien ga krijgen. Het was indrukwekkend, het was warm en het was héél oranje. Prachtig om te zien, een ervaring om nooit meer te vergeten.
Mombacho Vulkaan
Twee dagen nadat ik de Vulkaan van Masaya had bezocht, werd mij door de ex-man van één van de leraressen op mijn school (hij woont dichtbij de school en ik kende hem al wat langer) gevraagd of ik al eens naar de Mombacho vulkaan was geweest. “Nee”, zei ik. Hij vroeg mij vervolgens of ik zin had om die aanstaande zondag (gisteren dus) met hem naar de vulkaan te gaan. “Natuurlijk”, zei ik.
Zo gezegd, zo gedaan. De Mombacho vulkaan is een niet-actieve vulkaan, minder gevaarlijk dus. De vulkaan is echter immens hoog en de vulkaan te voet beklimmen kan daarom, bij een gesprek aan conditie, wel gevaarlijk zijn. Omdat ik graag nog eens een vulkaan te voet wilde beklimmen (en omdat het véél goedkoper was) heb ik mezelf gisteren helemaal de vernieling in gewerkt. Zo’n zeven kilometer steil omhoog moest ik beklimmen om uiteindelijk een fantastisch mooi uitzicht te mogen aanschouwen. Het spreekwoord ‘waar een wil is, is een weg’ ging hierbij écht op en na zo’n twee uur complete martelgang was ik boven. En gelukkig.. het uitzicht was waanzinnig mooi. De Mombacho vulkaan is vrij oud, waardoor de vulkaan ook veel groene natuur huisvest. Heel fijn om te zien, heel fijn om de rust die dit met zich meebrengt te ervaren. Zeker als je de meeste tijd in Nicaragua vertoeft in de grote, drukke stad Managua. Na zo’n twee uur bovenop de vulkaan te zijn geweest, moest ik helaas ook weer zeven kilometer steil naar beneden. Dat is minder zwaar dan steil naar boven, maar ook zwaar. Geloof me.
En nu, een dag later, zit ik met spierpijn in mijn benen op de bank deze blog te typen.
Overigens heb ik inmiddels al mijn lessen aan de leerlingen afgerond. Morgen staat enkel nog een les voor de leraressen op de planning.
De leerlingen vinden het niet leuk dat ook mijn afscheid inmiddels nadert. “Jordy, niet weggaan” krijg ik elke dag wel zo’n tien keer te horen. Met name de ‘Segundo Grado’ (groep 4), de kinderen waarmee ik het meeste optrek op de school, hebben het er moeilijk mee. Dat wordt nog wat als ik volgende week vrijdag écht afscheid ga nemen..
Misschien neem ik een aantal kinderen mee naar huis..
Adios Amigos y Amigas!
Vulkaan van Masaya
De Vulkaan van Masaya is één van de weinig actieve vulkanen van Nicaragua. Tevens ook de enige vulkaan in Nicaragua waarbij het kolkende lava in de krater te zien is. Mede om deze redenen had ik het bezoeken van deze vulkaan al heel lang op mijn verlanglijstje staan. Echter was het heel lang maar de vraag of ik de kans zou krijgen om het ook van mijn verlanglijstje te kunnen wegstrepen. De vulkaan is namelijk tot aan twee weken geleden gesloten geweest voor bezoekers, omdat de vulkaan ‘te actief’ zou zijn. Een bezoek zou dus gevaarlijke gevolgen met zich mee kunnen brengen.
Toen uiteindelijk bekend werd dat de vulkaan weer toegankelijk was voor het publiek, hebben Bart en ik meteen een datum geprikt om de vulkaan te bezoeken, dat werd 21 mei jl.
Bij aankomst kregen Bart en ik meteen een domper te verwerken. Het was niet mogelijk om de vulkaan te voet te beklimmen, dit was nog te gevaarlijk. Daarbij mochten wij ook maar maximaal vijf minuten bovenop de vulkaan verblijven, omdat de zwavellucht die de krater verspreidt ook gevaarlijk kan zijn. Ondanks deze tegenvallers was het bezoek aan de vulkaan van Masaya iets om nooit meer te vergeten. Ik heb van best dichtbij kolkend lava mogen aanschouwen, iets dat op slechts een paar plekken in de wereld mogelijk is. Ik vraag me daarom ook wel eens af of ik nog ooit zoiets te zien ga krijgen. Het was indrukwekkend, het was warm en het was héél oranje. Prachtig om te zien, een ervaring om nooit meer te vergeten.
Mombacho Vulkaan
Twee dagen nadat ik de Vulkaan van Masaya had bezocht, werd mij door de ex-man van één van de leraressen op mijn school (hij woont dichtbij de school en ik kende hem al wat langer) gevraagd of ik al eens naar de Mombacho vulkaan was geweest. “Nee”, zei ik. Hij vroeg mij vervolgens of ik zin had om die aanstaande zondag (gisteren dus) met hem naar de vulkaan te gaan. “Natuurlijk”, zei ik.
Zo gezegd, zo gedaan. De Mombacho vulkaan is een niet-actieve vulkaan, minder gevaarlijk dus. De vulkaan is echter immens hoog en de vulkaan te voet beklimmen kan daarom, bij een gesprek aan conditie, wel gevaarlijk zijn. Omdat ik graag nog eens een vulkaan te voet wilde beklimmen (en omdat het véél goedkoper was) heb ik mezelf gisteren helemaal de vernieling in gewerkt. Zo’n zeven kilometer steil omhoog moest ik beklimmen om uiteindelijk een fantastisch mooi uitzicht te mogen aanschouwen. Het spreekwoord ‘waar een wil is, is een weg’ ging hierbij écht op en na zo’n twee uur complete martelgang was ik boven. En gelukkig.. het uitzicht was waanzinnig mooi. De Mombacho vulkaan is vrij oud, waardoor de vulkaan ook veel groene natuur huisvest. Heel fijn om te zien, heel fijn om de rust die dit met zich meebrengt te ervaren. Zeker als je de meeste tijd in Nicaragua vertoeft in de grote, drukke stad Managua. Na zo’n twee uur bovenop de vulkaan te zijn geweest, moest ik helaas ook weer zeven kilometer steil naar beneden. Dat is minder zwaar dan steil naar boven, maar ook zwaar. Geloof me.
En nu, een dag later, zit ik met spierpijn in mijn benen op de bank deze blog te typen.
Overigens heb ik inmiddels al mijn lessen aan de leerlingen afgerond. Morgen staat enkel nog een les voor de leraressen op de planning.
De leerlingen vinden het niet leuk dat ook mijn afscheid inmiddels nadert. “Jordy, niet weggaan” krijg ik elke dag wel zo’n tien keer te horen. Met name de ‘Segundo Grado’ (groep 4), de kinderen waarmee ik het meeste optrek op de school, hebben het er moeilijk mee. Dat wordt nog wat als ik volgende week vrijdag écht afscheid ga nemen..
Misschien neem ik een aantal kinderen mee naar huis..
Adios Amigos y Amigas!
-
30 Mei 2016 - 20:21
Petra:
Lieve Jordy,
Wat een prachtige belevenis zeg, een werkende vulkaan van zo dichtbij mogen bekijken.
We zijn jaloers op je. (ha, ha)
Wat betreft de spierpijn, dat gaat over!!!!
Je overtreft jezelf nog steeds. Mooi zo.
We hopen dat je een leuk afscheidsfeest gaat vieren.
Je rugzak komt steeds voller met mooie herinneringen.
Geniet nog van je schatjes de komende weken.
(Hoeveel wil je er meenemen?)
Liefs, Hans en Petra
-
31 Mei 2016 - 09:38
Kees-Jan:
Hallo Jordy,
Mooie reis heb je weer gemaakt!
Leuk dat je lln zo enthousiast blijven: schrijf je nog een keer hoe je je lessen afgesloten hebt en hoe je afscheid neemt?
Mooie laatste weken!
Kees-Jan -
31 Mei 2016 - 17:55
Pap:
Goedzo Jordy, geniet er nog maar van. Nog twee weken mag je ver van huis doen en laten wat je wilt. Hopelijk komen de weersvoorspellingen niet uit en kun je als kers op de taart tóch nog naar Corn Island, naar verluidt een paradijs op aarde. Praat nog lekker Engels en Spaans de komende twee weken. Dan krijg je thuis weer les in het Nederlands. -
02 Juni 2016 - 00:03
Jan Hein:
Leuk verslag over de vulkaan Santiago bij Masaya en de Mombacho. Zeven kilometer in de tropen is een ware martelgang, gelijk aan één vierdaagsedag. De leerlingen zullen je zeker missen. Bijna vier maanden is een hele tijd. Veel plezier nog de laatste weken en succes met het afscheid nemen van alle vrienden die je daar erbij hebt gekregen.
Jan Hein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
