Welkome gast
Door: Jordy Verheijen
Blijf op de hoogte en volg Jordy
18 Februari 2016 | Nederland, Nijmegen
12 uur ’s middags, 32 graden en een felle zon. Dat zijn de omstandigheden waaronder ik deze blog typ. Een heel verschil met Nederland waar het nu ’s nachts (en misschien ook wel overdag) vriest. Met het verschil in weersomstandigheden noem ik één verschil, er zijn echter zoveel verschillen tussen Nicaragua en Nederland. In deze blog (en ongetwijfeld ook in de blogs die volgen) zullen enkele verschillen ook de revue passeren.
Maar eerst terug naar het begin..
Na een lange, maar goede reis kwamen Winny en ik aan op het vliegveld van Managua. Hier werden we opgewacht door Bart, onze (Nederlandse) contactpersoon in Nicaragua. Zo’n twintig minuten later waren we al in ons appartement, gelegen in een buitenwijk van Managua. Deze wijk is in niets te vergelijken met een wijk in Nederland. Smalle, onverharde wegen en huizen die erg armoedig ogen. Toch heeft het ook wel iets schattigs en gezelligs. Ons appartement is van alle gemakken voorzien (op een defecte koelkast na, maar we krijgen straks een nieuwe).
De volgende dag heeft Bart ons geïntroduceerd op het Colegio Maaswaal, de school waar Winny en ik les zullen gaan geven. Op het moment dat we bij de school aankwamen was er een aardbeving oefening gaande. De leerlingen liepen in mooie rijtjes de klaslokalen uit met de handen op hun hoofd. Vervolgens gingen ze in rijtjes staan op de binnenplaats van de school. Alle leerlingen dragen hier een witte blouse en een donkerblauwe broek (jongens)/rok (meisjes). Enerzijds door deze kledij, anderzijds door de lengte van de leerlingen (het zijn allemaal mini’s) zijn de leerlingen hier écht TE schattig voor woorden. Deze schattigheid werd nog maar eens bevestigd nadat de directeur van het Colegio Maaswaal ons had voorgesteld aan de leerlingen. Eerst noemden ze in koor onze namen en daarna kwamen een aantal leerlingen ons ook knuffelen (héél bijzonder als ze je net twee minuten kennen). Ik smolt bijna weg op dat moment. Dat we welkome gasten zijn was in ieder geval meteen duidelijk!
Verder heeft Bart ons ook al een gedeelte van de stad laten zien. De bussen waren hierbij het vervoermiddel. Een busritje, eigenlijk het algehele verkeer in Managua is een ware belevenis in Managua. De bussen zijn vaak overvol waardoor een busritje aanvoelt als een sauna en een dierentuin in één. Daarbij is het verkeer hier ook echt een puinhoop. Alle bussen, auto’s, motors, etc. jagen als een dolle door elkaar heen en aan verkeersregels lijkt men zich hier niet te houden. Dit levert af en toe ongelooflijke taferelen op die mij eigenlijk best wel kunnen vermaken.
Mijn eerste indrukken van Nicaragua en de school zijn goed, ik heb het tot dusver naar mijn zin. Dit zal ongetwijfeld nog meer toenemen als ik mijn Spaans heb verbeterd. Ik heb aardig wat moeite met het communiceren in het Spaans. De mensen praten hier héél snel en slikken vaak het laatste woord van de zin in, waardoor ik de helft van de tijd écht geen idee heb waarover men het heeft. En als ik het wel heb begrepen, is het terugpraten erg lastig. Ik hoop dat dit snel zal verbeteren.
Adios Amigos y Amigas!
Maar eerst terug naar het begin..
Na een lange, maar goede reis kwamen Winny en ik aan op het vliegveld van Managua. Hier werden we opgewacht door Bart, onze (Nederlandse) contactpersoon in Nicaragua. Zo’n twintig minuten later waren we al in ons appartement, gelegen in een buitenwijk van Managua. Deze wijk is in niets te vergelijken met een wijk in Nederland. Smalle, onverharde wegen en huizen die erg armoedig ogen. Toch heeft het ook wel iets schattigs en gezelligs. Ons appartement is van alle gemakken voorzien (op een defecte koelkast na, maar we krijgen straks een nieuwe).
De volgende dag heeft Bart ons geïntroduceerd op het Colegio Maaswaal, de school waar Winny en ik les zullen gaan geven. Op het moment dat we bij de school aankwamen was er een aardbeving oefening gaande. De leerlingen liepen in mooie rijtjes de klaslokalen uit met de handen op hun hoofd. Vervolgens gingen ze in rijtjes staan op de binnenplaats van de school. Alle leerlingen dragen hier een witte blouse en een donkerblauwe broek (jongens)/rok (meisjes). Enerzijds door deze kledij, anderzijds door de lengte van de leerlingen (het zijn allemaal mini’s) zijn de leerlingen hier écht TE schattig voor woorden. Deze schattigheid werd nog maar eens bevestigd nadat de directeur van het Colegio Maaswaal ons had voorgesteld aan de leerlingen. Eerst noemden ze in koor onze namen en daarna kwamen een aantal leerlingen ons ook knuffelen (héél bijzonder als ze je net twee minuten kennen). Ik smolt bijna weg op dat moment. Dat we welkome gasten zijn was in ieder geval meteen duidelijk!
Verder heeft Bart ons ook al een gedeelte van de stad laten zien. De bussen waren hierbij het vervoermiddel. Een busritje, eigenlijk het algehele verkeer in Managua is een ware belevenis in Managua. De bussen zijn vaak overvol waardoor een busritje aanvoelt als een sauna en een dierentuin in één. Daarbij is het verkeer hier ook echt een puinhoop. Alle bussen, auto’s, motors, etc. jagen als een dolle door elkaar heen en aan verkeersregels lijkt men zich hier niet te houden. Dit levert af en toe ongelooflijke taferelen op die mij eigenlijk best wel kunnen vermaken.
Mijn eerste indrukken van Nicaragua en de school zijn goed, ik heb het tot dusver naar mijn zin. Dit zal ongetwijfeld nog meer toenemen als ik mijn Spaans heb verbeterd. Ik heb aardig wat moeite met het communiceren in het Spaans. De mensen praten hier héél snel en slikken vaak het laatste woord van de zin in, waardoor ik de helft van de tijd écht geen idee heb waarover men het heeft. En als ik het wel heb begrepen, is het terugpraten erg lastig. Ik hoop dat dit snel zal verbeteren.
Adios Amigos y Amigas!
-
19 Februari 2016 - 01:04
Els Janssen:
Alle begin is goed, zulle we maar zeggen. Veel succes daro! -
19 Februari 2016 - 08:48
Kees-Jan:
Hallo Jordy,
Dat klinkt inderdaad als een goed ontvangst! Een fijn begin dus. Je Spaans zal echt snel veel beter worden, daar maak ik me geen zorgen om. Belangrijk is dat je gewoon probeert Spaans te praten: de mensen gaan dan langzamer praten en daarvan leer je dan weer meer.
Succes en heel veel plezier!
Kees-Jan -
19 Februari 2016 - 08:55
Petra:
Lieve Jordy,
Het begin van je tijd in Nigaragua is goed gegaan. Wat een warm welkom op je school. Maak je over het Spaans geen zorgen. Over 4 maanden spreek je het vloeiend.
Geniet van de mooie tijd.
We zijn nu alweer benieuwd naar je volgende verslag. Toi, toi, toi -
19 Februari 2016 - 20:44
Peter:
Heej Jordy. Geniet van alles wat je meemaakt! Laat alle indrukken op je inbranden. Er zijn er tig die dit nooit mee zullen maken. Deze trip zul je nooit vergeten. Enjoy life! -
25 Februari 2016 - 23:35
Huub Dolmans:
Dag Jordy,
Leuk om je verslagje /blog te lezen van je 'avontuur' in Nicaragua !!
Stiekem wel een beetje jaloers hoor !! ;-)
Hier is het volle bak op school... Open dag weer net geweest , 184 aanmeldingen . Niet slecht !!
Is pas eerste week dat ouders / leerlingen aanmelden. We hopen op 9 klassen uit te komen !!
(9x 28-30 lln )
Verder heb ik wederom 2 stagiares op mij genomen !! Tim v. Baardewijk en een oud-leerling Tim Sutmuller.
Zij beginnen aan wpl2a stage tot aan de zomervakantie !!
Verder zoals altijd druk druk druk maar dat weet je wel !! Onderwijs is topsport !!
Ik zie je volgende blogjes graag tegemoet.
veelsucces toegewenst aan jou en je mede-studenten in Nicaragua.
Keep safe !!
Mvrgr
Huub Dolmans
(SSgN)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
